Pokèmon: Indigo League [recensie]

Een tijdje geleden ben ik begonnen met het kijken van Pokèmon op Netflix. Tot mijn teleurstelling stond alleen seizoen 1, Indigo League, erop. Heel het seizoen gekeken en ik was happy, in ieder geval, ik dacht dat ik heel seizoen 1 had gekeken. Laatst wilde ik verder met seizoen 2 dus ging ik op wikipedia kijken hoeveel afleveringen die had. Ik keek ook naar seizoen 1 en zag dat er veel meer afleveringen waren dan dat er op Netflix stonden. Iets minder dan de helft mist er van de Indigo League… ik vond het al zo’n gek einde. Maar nu, EINDELIJK, heb ik seizoen 1 afgekeken en wil ik hier graag een recensie over schrijven want in die 80 afleveringen is veel gebeurd!

Als je niet weet waar Pokèmon over gaat dan… waar heb je gewoond tijdens je jeugd? Maar toch ga ik even een synopsis geven.

Als de tienjarige Ash uit het dorpje Pallet Town tien jaar wordt, mag hij voor het eerst naar de lokale Pokèmonprofessor om zijn eerste Pokémon ophalen. Maar hij verslaapt zich en komt te laat om uit één van de starters (Bulbasaur, Charmander en Squirtle) te kiezen. Omdat hij toch heel graag aan zijn Pokémonreis wil beginnen, krijgt hij van Professor Oak uiteindelijk toch een Pokémon mee: Pikachu. Deze Pokémon is echter niet bepaald gehoorzaam en het zal een moeilijke taak voor Ash worden om zijn vertrouwen te winnen. Hij gaat op reis om badges te verdienen zodat hij uiteindelijk mee kan doen in de Indigo League. Onderweg ontmoet hij twee vrienden genaamd Misty en Brock. Samen beleven ze veel avonturen!

Mijn mening: (kan spoilers bevatten)

De Pokèmon wereld zit zo goed in elkaar. Voor seizoen 1 zijn er maar liefst 151 verschillende Pokèmons bedacht en ik vind als je dat kan, ben je echt een genie. Elke aflevering duurt maar twintig minuten waardoor je heel snel door die 80 afleveringen heen komt. Wat ik dan altijd deed was net even voor school een aflevering kijken. Ik vind het einde van het seizoen denk ik het leukst omdat Ash dan eindelijk meedoet in de Indigo League en echt vecht tegen andere Pokèmon in plaats van de hele tijd de vechten tegen Team Rocket. Team Rocket is ook mijn enige nadeel aan de serie. Ja, waren leuk de eerste paar afleveringen, maar op het einde werden ze toch wel een beetje irritant. Ik ken nu hun hele dialoog uit mijn hoofd! Prepare for trouble, and make ik double!

Wat misschien niet zo interessant is aan Team Rocket zijn Jessie, James en Meowth, maar wat ik heel interessant vind is de baas Giovanni. Hij verzamelt zo veel mogelijk zeldzame Pokèmon en de organisatie Team Rocket is echt heel groot. Het werd vooral heel interessant toen hij een mysterieuze Pokèmon liet vechten tegen Gary.

Ik heb heel erg genoten tijdens het kijken van Indigo League. Vaak gelachen, dan later nog meer gelachen! Het is echt een kinder-serie en dat merk je ook echt wel alleen ik stoorde me er niet aan. Ik denk dat iedereen van binnen nog wel een klein vuurtje heeft branden (bij sommigen iets groter dan anderen) dat schreeuwt: ik wil terug naar mijn kindertijd.

Ik ben nu al bezig met seizoen 2 en aangezien de minder afleveringen heeft vlieg ik daar heel snel doorheen. Pokèmon is een goede doordachte serie en ik kan niet wachten tot ik tot de volgende generatie kom zodat ik nog meer Pokèmons leer kennen. Harry, Ron en Hermione blijven altijd “the golden trio” maar Ash, Misty en Brock komen zeker op plek twee!